การประนีประนอมออสเตรีย-ฮังการี ค.ศ. 1867 (
เยอรมัน: Ausgleich,
ฮังการี: Kiegyezés) เป็นการก่อตั้งระบอบทวิราชาธิปไตยใน
จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี ซึ่งเป็นพันธมิตรทางทหารและทางการทูตระหว่างสองรัฐอธิปไตย
[1] การประนีประนอมได้ฟื้นฟูอำนาจอธิปไตยและสถานะของราชอาณาจักรฮังการีให้เป็นเหมือนก่อน ค.ศ. 1848
[2] พร้อมทั้งแยกออกและไม่ขึ้นตรงกับ
จักรวรรดิออสเตรียอีกต่อไป การประนีประนอมได้ยกเลิกระบอบเผด็จการทหารที่ยาวนาน 18 ปี และการปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิ์เหนือฮังการี ซึ่ง
จักพรรดิฟรันทซ์ โยเซ็ฟทรงสถาปนาขึ้นภายหลัง
การปฏิวัติฮังการี ค.ศ. 1848 ความตกลงนี้ยังฟื้นฟูบูรณภาพแห่งดินแดนและธรรมนูญฉบับเก่าแก่ของราชอาณาจักรฮังการีอีกด้วย
[3]ผู้นำทางการเมืองของฮังการีมีเป้าประสงค์หลักสองประการในระหว่างการเจรจา ประการแรกคือการมอบสถานะดั้งเดิม (ทั้งทางกฎหมายและการเมือง) ของรัฐฮังการี ซึ่งสูญเสียไปภายหลังการปฏิวัติ อีกประการหนึ่งคือการฟื้นฟูประมวลกฎหมายปฏิรูป (เรียกว่า
กฎหมายเดือนเมษายน) ที่ตราขึ้นโดยรัฐสภาปฏิวัติใน ค.ศ. 1848 ซึ่งมีรากฐานจากหลัก
12 ประการ ที่กำหนดสิทธิพลเมืองและทางการเมืองสมัยใหม่ สิทธิทางเศรษฐกิจ และการปฏิรูปสังคมในฮังการี
[4] ท้ายที่สุดแล้ว กฎหมายเดือนเมษายนของรัฐสภาปฏิวัติฮังการี (ยกเว้นข้อกฎหมายที่กำหนดจากหลักประการที่ 9 และ 10) จึงได้รับการฟื้นฟูอีกครั้งโดยจักรพรรดิออสเตรียภายใต้สัญญาประนีประนอม ดินแดนของ
ราชวงศ์ฮาพส์บวร์คได้รับการจัดระเบียบเป็น
สหภาพที่แท้จริง (real union) ระหว่างจักรวรรดิออสเตรียและราชอาณาจักรฮังการีที่นำโดยพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวซึ่งครองราชย์ในฐานะจักรพรรดิออสเตรียและพระมหากษัตริย์ฮังการี รัฐ
ซิสไลทาเนีย (ออสเตรีย) และ
ทรานส์ไลทาเนีย (ฮังการี) ปกครองโดยรัฐสภาและนายกรัฐมนตรีที่แยกออกจากกัน ทั้งสองประเทศดำเนินนโยบายทางการทูตและการป้องกันประเทศเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน โดยพระมหากษัตริย์ทรงมีพระราชอำนาจโดยตรงในการดูแลร่วมระหว่างกระทรวงต่างประเทศและกระทรวงกลาโหม เข่นเดียวกับกระทรวงการคลังที่มีส่วนรับผิดชอบเฉพาะการจัดหาเงินทุนสำหรับกระทรวงร่วมทั้งสองความสัมพันธ์ของฮังการีกับออสเตรียก่อนการปฏิวัติ ค.ศ. 1848 นั้นมีสถานะเป็น
รัฐร่วมประมุข ในขณะที่ภายหลังการประนีประนอม สถานะของฮังการีลดลงเป็นเพียงส่วนหนึ่งในสหภาพที่แท้จริง
[5] ดังนั้นสังคมฮังการีโดยทั่วไปจึงมองว่าการประนีประนอมเป็นการทรยศต่อผลประโยชน์ที่สำคัญของฮังการีและความสำเร็จของการปฏิรูป ค.ศ. 1848 การประนีประนอมยังคงไม่เป็นที่พอใจของชนฮังการีผู้มีสิทธิเลือกตั้งเท่าใดนัก
[6] โดยประชาชนฮังการีโดยทั่วไปไม่สนับสนุนการปกครองของ
พรรคเสรีนิยมในการเลือกตั้งรัฐสภาฮังการี ด้วยเหตุนี้ การดำรงไว้ซึ่งการเมืองของการประนีประนอมออสเตรีย-ฮังการีส่วนใหญ่จึงเป็นผลมาจากความนิยมของพรรคเสรีนิยมที่ปกครองชนกลุ่มน้อยผู้มีสิทธิเลือกตั้งในราชอาณาจักรฮังการีจักรพรรดิฟรันทซ์ โยเซ็ฟที่ 1 ทรงกล่าวพระดำรัสไว้ความว่า "มีเพียงพวกเราสามคนที่ทำความตกลงนี้:
แดอัก,
อ็อนดราชี และตัวข้าพเจ้า"
[7]